حرف زدن از آرامشِ درونی در جهانی که سر تا پایش را کثافت گرفته، مانند تعریف جوک در مراسم ترحیم است. اعصاب ما خط‌خطی و ذهن‌مان مشوش است از ساختار...

در باتلاق ناگفته‌ها دست و پا می‌زنم و کسی نیست دستی سمتم دراز کند یا پای حرفم بنشیند.

همان‌طور که با دستمالِ چرکِ سفسطه، خون عقیده‌ام را از روی چاقوی تحمیل‌نظرش پاک می‌کرد؛ گفت: «بهتر است به عقاید یکدیگر احترام بگذاریم»

مرد مدتی بود از خانه‌اش بیرون نیامده و به تنهایی خویش خزیده بود و جواب کسی را نمی‌داد. زن کلید انداخت و وارد خانه‌ای که بیشتر به مخروبه‌ای مدرن شبیه...

سلام اولین و آخرین کراش زندگی‌ام؛ شاید از همان اول می‌دانستی چند سال قبل از اولین بوسه‌ای که در هجده‌سالگی در ساحل دریای خزر بر تو زدم، چشمانم به دنبال...

همچو باد بی‌سرزمین و وطن و کس و کار میان تکاپویی مبهم به نام زندگی سرگشته و حیرانم. تعلق داشتن به جایی یا کسی برای طفلی که توسط مادرش هم...