به‌رسم انتحار پیش رفتم در این وادی شوم و رسم کردم تصویر تارِ ترک شدن از قبیله‌ی تنهایی را و هم‌سفرِ بدسفرهای سفره‌نشناس شدم و پس‌ازاین حادثه، از هلهله‌ی جنیان...

مانند تراپیست‌ها حرف می‌زنم و مانند روانی‌ها می‌نویسم. تَحَکُمِ رقصیدن با واژه‌ها به‌هنگام شب که حاصل تنهایی‌طلبی‌های افراطی این پر از نقص پر از شک است؛ تنها دلیل برای نوشتن...

من از آن نسلی نیستم که رعب وضعیت قرمز هنگام بمباران و پناه بردن به زیرزمین را درک کرده است؛ جنگ را هم به‌طور فیزیکی لمس نکرده‌ام؛ اما خوب می‌دانم...

حرف زدن از آرامشِ درونی در جهانی که سر تا پایش را کثافت گرفته، مانند تعریف جوک در مراسم ترحیم است. اعصاب ما خط‌خطی و ذهن‌مان مشوش است از ساختار...

در ادامه لینک چند مجموعه گرافیکی از خاطف را مشاهده خواهید کرد.   [ مجموعه خفاش مرده در پینترست ] [ مجموعه دریای سرخ در پینترست ] [ مجموعه گیاهان...

در باتلاق ناگفته‌ها دست و پا می‌زنم و کسی نیست دستی سمتم دراز کند یا پای حرفم بنشیند.